Lyrics and translation Coma - Osobowy

Osobowy

Wrzesień znośny, październik owszem,
Listopad!
Tydzień wystarczył by kształty
Spłynęły do stóp.
Pociąg przemieszcza się
Z Gdańska do Tczewa,
Na przemian domy,
Na przemian drzewa
Po łukach wślizgują się w noc.
Przedział na przestrzał
Rozpięty przez pola,
Ostatnie krowy
Do okien wzrokiem, bez przeszkód.
Z rytmicznym łoskotem
Kołysze się w głowie
O tory bez wspomnień pospieszny wagon bzdur.
Niejedna urośnie w rozmiary dostojne
By żuć ją pokornie i czuć
Jak namolnie
Przemienia się w obraz lub kształt perspektywy,
Konstrukcji ulotnych prawda
Konstrukcję ulotne jak stacje za oknem
Chwilowo wgniatają się w mózg.
I gdyby chcieć zostać
W Cieplewie, Skowarczu
Na dłużej i bardziej
I gdyby chcieć sprostać
To cóż?
Grubas na przeciw wyjarał pół paczki,
A pety dogasza w kubeczkach od kawy,
Lecz inne przedziały obsrane są ludźmi jak ul.
Za chwilę wysiądę
I nie dam mu w mordę
I będę go wchłaniał
Ze smrodem ubrania i niósł przez perony
Bo w Tczewie przesiadam się znów.
Jest tylko jedna słodka perspektywa
Tego się trzymam,
Nadymam po brzegi
I mam
Że, w monopolu zakupię pół litra
Wypiję i przyznam
Że, po co się spinać
Aż tak?

Listopad receptorów.
Listopad semaforów.
Niespieszny osobowy trans.

Пассажирский

Сносный сентябрь, октябрь ничего,
Ноябрь!
Хватило недели, чтобы очертания
Стекали к подножиям.
Поезд движется
Из Гданьска в Тчев,
То дома мелькают,
То деревья
По дуге скользят в ночь.
Вагон на просторе
Растянулся через поля,
Последние коровы
Смотрят в окна, без помех.
С ритмичным стуком
Покачивается в голове
О рельсы без воспоминаний скорый вагон чепухи.
Не одна мысль вырастет до внушительных размеров,
Чтобы покорно жевать её и чувствовать,
Как назойливо
Она превращается в образ или форму перспективы,
Правда эфемерных конструкций.
Эфемерные конструкции, как станции за окном,
На мгновение впечатываются в мозг.
И если бы захотеть остаться
В Цеплево, Сковярче,
На дольше и основательней,
И если бы захотеть справиться,
То что?
Толстяк напротив выкурил полпачки,
А окурки тушит в стаканчиках из-под кофе,
Но другие вагоны напичканы людьми, как улей.
Скоро выйду
И не дам ему в морду,
И буду впитывать его,
С запахом одежды, и нести по перронам,
Потому что в Тчеве я снова пересаживаюсь.
Есть только одна сладкая перспектива,
За неё и держусь,
Раздуваю до краёв
И знаю,
Что в магазине куплю поллитра,
Выпью и признаю,
Что напрягаться
Так сильно?

Ноябрь рецепторов.
Ноябрь семафоров.
Медленный пассажирский транс.